สุขภาพจิตผู้ดูแลก็น่าห่วง (๔๕.)

วันเซ็งเม้ง

[ผู้ใหญ่ให้ข้อคิด]
มีโอกาสพบหมอเพชรินทร์
ท่านให้ข้อคิดไว้หลายเรื่อง
โดยเฉพาะความห่วงใย
ที่มีต่อผู้ดูแล
เพราะล้มคนหนึ่งก็ล้มกันหมด
แล้ววันนี้อาตา ลูกป้าศรี
พาป้าศรีมาเยี่ยมที่บ้าน ขอบคุญมาก ๆ
อาตา ท่านเป็นอาจารย์สอนพยาบาล
ก็แนะนำว่าผู้ดูแลก็เครียดได้
ต้องหาเวลาพัก ผ่อนคลายบ้าง
อาจอาทิตย์ละครั้ง
เพราะอาจไประบายกับคนป่วยได้
และแนะนำเรื่องคุณหมอในลำปาง
ผมก็ดูแลจิตตนเองด้วยการนั่งสมาธิ
อ่านหนังสือธรรมะ
พิจารณาดูโรคของพระเกจิ
ว่า แต่ละรูปละสังขารด้วยโรคใด
ก็ทำให้เข้าใจธรรมชาติมากขึ้น
พรุ่งนี้
อาต๋อยก็จะพาป้าวรรณมาเยี่ยม
และเป็นวันเช็งเม้ง ที่ผมคงไม่ได้ไปร่วมกิจกรรมเช่นทุกปี

[เดินออกบ้าน] 
อาตา แนะนำให้ระวังพฤติกรรมของคุณแม่
ผู้ป่วยอัลไซเมอร์ อาจเดินออกบ้านเอง
คุณแม่ของผมก็เคยเดินออกบ้านเองมาแล้วครับ
ตอนนั้นน้อยใจ มีปัจจัยที่ผมคุมไม่ได้
ท่านก็คิดเยอะ เป็นภาพจินตนาการของท่าน
จบด้วยการเดินไปพึ่งเพื่อนบ้าน
แต่ผมเดินประกบ ป้องกันท่านเดินเซล้ม
ปัญหาเกิดจากจินตนาการที่มีทุกวัน
ใหม่บ้าง เก่าบ้าง พฤติกรรมก็เปลี่ยน
จินตนาการยังไม่มากจนเกินควบคุม
โชคดีว่า ไม่มีอารมณ์ และยังฟังเหตุฟังผลอยู่
ทุกวันนี้ต้องดูแลจินตนาการของคุณแม่อย่างใกล้ชิด
อาตา ถามว่า จะมาเยี่ยมอีกได้ไหม
ผมก็ตอบว่าได้
ใครก็มาเยี่ยมบ่อย ๆ ได้ มักเป็นผลดีมากกว่า
เพราะผมพาแม่ออกบ้านทีไร
สติของคุณแม่ก็จะแข็งแรง
แม้แลกด้วยจินตนาการใหม่
ผมก็ว่าคุ้มนะ

[พฤติกรรมเปลี่ยน]
ขาของคุณแม่ไม่แข็งแรง
ความจำเสื่อม และกล้ามเนื้อมีปัญหา
จากพาร์กินสัน
ปัญหาสมองดูทรง ๆ ไม่ทรุดเยอะ
ในส่วนของขาดีขึ้น
จากการดูแลมาเกือบ 5 เดือน
พฤติกรรมท่านเปลี่ยนตลอด
ตอนนี้จะเน้นนั่งในครัว
หรือหน้าห้องครัว รับอากาศถ่ายเท
ง่วงก็นั่งหลับ
บางทีเข้าห้องน้ำเสร็จ
ก็ขอกลับไปนั่งในครัวที่ทานอาหาร
นาน ๆ ทีถึงจะมานั่งในบ้าน
หรือเข้าห้องนอน ก็น้อยกว่าแต่ก่อน
และเปลี่ยนสถานที่เร็ว
คือ เบื่ออยู่ที่เดิม ก็ขอไปอยู่อีกที่
เปลี่ยนบ่อยครับ ผมก็ตามใจ ไม่เคยขัด
พักหลังผมก็เริ่มติดมือถือซะแล้ว
เพราะหาเวลาแตะคอมพิวเตอร์ได้น้อย
บทความนี้ก็เขียนบนมือถือ


ความคิดเห็น