รักแม่ต้องไม่ตามใจ ห้ามนอนแต่หัววัน (๔๗.)

ชวนคุยจนเหนื่อย ในที่สุดคุณแม่ก็นั่งหลับ

[เวียนหัว อาเจียน]
มีอยู่วันหนึ่ง คุณแม่ตื่นเช้ามาก็ปกติ
ทานข้าวไปได้ 3 คำ
คายทุกคำ แล้วหยุดทานเลยในมื้อนั้น
หยุดทุกอย่าง แม้แต่นม
จากนั้นคุณแม่ก็บอกว่า
ในคอสั่น แล้วก็หยุด
แขนขวาทั้งแขนกระตุกให้เห็นชัด
ซึ่งเป็นอาการของพาร์กินสัน
ที่ส่อออกมาให้เห็นได้ชัดเจนกว่าทุกครั้ง
จากนั้นก็เริ่มอวกน้ำลาย สลับกับฟลุบนอน
ก็ให้นอนที่โต๊ะอาหารเลย หนุนหมอนฟลุบกับโต๊ะ
เพราะคุณแม่อวกเกือบตลอด ทุก 5 นาทีแล้วหยุด
ความถี่ดีขึ้น ทิ้งระยะห่างแต่ละครั้งนานขึ้น
อาการแบบนี้ เคยเป็นประมาณ 1 ชั่วโมงแล้วหยุด
แต่ครั้งนี้เป็นนาน จนไม่สามารถทานข้าวเที่ยงได้
กว่าจะฟื้นตัวก็บ่าย 2
ถึงจะเริ่มทานอะไรได้ปกติ
ก็เริ่มจากแตงโมแสนอร่อย

[ขอยาหมอ]
จากการเจ็บป่วย
จึงไปโรงพยาบาล เพื่อขอยากันเวียนหัว กับอาเจียน
เพราะยาอื่นมีแล้ว ทานตลอดในการควบคุมของหมอ
แล้วก็ขอหนังสือรับรองผู้พิการด้วย ก่อนไป พมจ.
เพื่อขอบัตรผู้พิการ และใช้สิทธิผู้พิการต่อไป
คุณหมอให้ยามา 2 รายการตามที่ร้องขอ
ต่อไปเวลาเวียนหัว ก็จะได้กิน
เพราะอวกนาน ๆ แล้วไม่ดีเลย
การรับรองผู้พิการ ก็ติดต่อห้องกายภาพ
คุณพยาบาลแนะนำดี อำนวยความสะดวก
จนได้ใบรับรองผู้พิการมาเรียบร้อย

[อย่าตามใจคุณแม่]
คุณพยาบาลที่โรงพยาบาลเกาะคา
แนะนำดีมาก ละเอียดยิบ เหมือนอยู่ในเหตุการณ์
ทำให้ผมเห็นภาพ มั่นใจที่จะไปควบคุมคุณแม่ได้
ปกติตามใจคุณแม่ จะให้นอนแต่หัววัน ก็ราว 18.00น.
แล้วคุณแม่ก็จะเรียกลุกเข้าห้องน้ำ
เกือบทุก 2 ชั่วโมง
ก่อนมืด กับก่อนแจ้ง ก็จะถี่หน่อย
คุณพยาบาลบอกว่า ที่เล่ามา นอนเร็วไป
น่าจะนอนจริงราว 3 - 4 ทุ่ม
จะได้ไปตื่นตอนเช้า
เพราะนอนเร็ว ก็จะตื่นดึกในขณะที่ทุกคนหลับ
ถ้านอนเร็ว ก็จะหลับแป๊ปเดียว กลางคืนก็ไม่นอน
ทำให้สมองไม่ได้พัก และคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้
คิดฟุ้งซ่าน
เก็บคำพูดคนอื่นมาเป็นเรื่องตัวเองได้
อาจทำให้เวียนหัวตอนกลางวัน และอาเจียน
พฤติกรรมที่ถูกต้องในช่วงต่อไป
คือ ต้องคุยกับแม่ช่วงเย็น ไม่ยอมให้เข้านอนเร็ว
ช่วงแรกนี้ ปล่อยให้ท่านหลับบนรถเข็นไปก่อน
เพราะเปลี่ยนทันทีก็ไม่ดี ต้องค่อยเป็นค่อยไป
โชคดีที่ท่านฟังเหตุผล และไม่ดื้อ
ต่อไปท่านก็จะชินกับการหลับดึกขึ้น
ทำให้หลับในเวลากลางคืนได้เป็นเวลานานขึ้น
ในขณะที่ปรับการหลับดีขึ้นนี้
พาร์กินสันก็มาเร็ว วันนี้กลางวันท่านก็สั่นให้เห็นชัด
สั่นไปทั้งตัว ไม่ได้สั่นเฉพาะจุด
สั่นเสร็จคุณแม่ก็บอกว่ากลัว
ก็ปลอบใจว่าไม่เป็นไร คุณหมอกำลังรักษา
เพราะได้ยามากินหลายเม็ด เกือบ 2 ปีแล้ว
พรุ่งนี้ก็คงต้องสังเกตใกล้ชิดต่อไป