วันนี้ปล่อยโฮ หลังดูหนังเศร้า ถือโอกาสระบาย เก็บไว้เยอะแล้วหนัก (๕๒.)

ล้ม ก็มาทำแผล เย็บหลายเข็มเหมือนกัน

[ตีกรอบ]
เปิดภาคเรียนมาได้ เกือบ 2 เดือนแล้ว
ผมโชคดีที่ที่ทำงานให้รับผิดชอบสอนวิชาที่เคยสอน
ไม่ต้องไปทุกวันเหมือนแต่ก่อน
วันไหนมีสอน จะพาคุณแม่ไปฝากน้าไว้
มีน้าหลายคนคอยให้กำลังใจเสมอมา พึ่งท่านได้
ล่าสุด พบปัญหาว่าคุณแม่มีกรอบความคิดของตนเอง
ไม่ค่อยฟัง
คือ ท่านคิดนอกกรอบ เกินกว่าที่คาดไว้มาก
ทำให้ต้องเปลี่ยนกรอบ และปรับไปตามสถานการณ์
พูดเรื่องกรอบ ทุกครั้งที่ไปพบนักศึกษาแต่ละกลุ่ม
ก็จะเตรียมกรอบไปให้นักศึกษา
วันนี้เอากรอบเรื่อง Ascii table
อีกวันเอาเรื่อง linked list บ้าง
array, algorithm, pseudocode บ้าง
ง่าย ๆ หน่อยก็ blogger กับ multimedia
ล่าสุดก็ array of char กับ pyramid
เข้าไปคุยกันนักศึกษาทีไร
ก็พบกรอบความคิดไปด้วย
ก็พบว่า นักศึกษาบางคนคิดนอกกรอบ
แล้วบางคนก็คิดในกรอบที่วางไว้ เป็นธรรมดาของโลกน่ะครับ

[ผมถูกตีกรอบ]
ปกติอยู่บ้าน ผมก็จะกำหนดกรอบให้ตัวเอง
เอาเรื่อง json, xml, android, gcc บ้าง
แต่ส่วนใหญ่วนกลับไปที่ responsive กับ wp ครับ
เพราะเป็นหน้ากากของทุกเรื่อง
เปลี่ยนเรื่องนิดนึง
วันนี้ดูหนังเรื่อง Odd Thomas (2013)
เคยดูแล้ว วันนี้กลับไปดูอีก
เพราะไม่หาอะไรคิด ทำ ตรวจงาน หรือเตรียมสอน
ก็จะดูหนัง
ผมเป็นคนที่ไม่ฟังเพลงครับ แต่ดูหนังได้
บางวันดู 3 เรื่อง บ่อยเลย

[สะปอยอยนิดนึง]
ช่วงชีวิตของผมปล่อยโฮ ก็ไม่กี่ครั้ง
ปล่อยตอนทุกข์ หรือเศร้ามากมายนั่นหละ
จะปล่อยตอนอยู่คนเดียว ปลีกวิเวกด้วย
ที่จำได้ก็พึ่งเป็นช่วงปีนี้หละครับ
เค้าว่าให้สวดมนต์ นั่งสมาธิ
อ่านหนังสือธรรมะ
ฟังเทป ฟังธรรม และอีกมากมาย ที่จะช่วยได้
แต่วันนี้ พอปล่อยโฮไปรอบนึง
รู้สึกสบายใจขึ้น ได้ผ่อนคลาย
คงเพราะได้ระบาย ที่เก็บไว้นาน
ปล่อยโฮตอนเห็นฉากจบในหนัง
หลังเห็น พระเอกต้องตกอยู่ในความเศร้า
เห็นใครเศร้า แล้วก็อดเศร้าไม่ได้
สมัยเด็กดู ดาวพระศุกร์ คนที่บ้านผมก็ร้องไห้ระงม
ตอนนั้นก็ไม่รู้สึกอะไรกับเค้าหรอก ยังเล็กนัก
นึกถึงช่วงนี้
จำได้ว่าที่เคยปล่อยโฮไปอีกเรื่อง
ก็ตอนดูเรื่อง ถ้าแมวตัวนั้นหายไปจากโลกนี้ 
ชีวิตก็อย่างนี้หละครับ มีสุข มีเศร้า
คละเคล้ากันไป

หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ