ในวันที่คุณแม่อ่อนแอ แล้วร้องไห้ ก็นั่งกุมมือกัน (๕๔.)

อาหารเช้านี้

[วันนี้จิตใจอ่อนแอ]
พักนี้ คุณแม่ร้องไห้ ปล่อยโฮถี่ขึ้น
ก็มีสาเหตุจากการเจ็บข้อสะโพก และคุมปัสสาวะไม่ได้
จากเหตุเซล้มบ่อย อาจบนที่นอนบ้าง
ข้างที่นอนบ้าง และมักเป็นเวลากลางคืน
ที่ล้มก็มาจากการเจ็บข้อสะโพกที่ผ่าเปลี่ยน
และความไม่เข้าใจว่าทำไมไม่หาย อยากหาย
วันนี้คุณแม่บอกว่ามีเรื่องอยากเล่า แต่ก็ลืมไป
และนั่งกุมมือผมอยู่พักหนึ่ง เมื่อตอนตี 5 กว่า ๆ
ผมว่าท่านรู้สึกดีนะ ที่มีคนอยู่ข้าง ๆ ในยามที่ท่านอ่อนแอ
ก็ดีใจนะ ที่มีโอกาสได้ดูแลท่านยามชรา และเจ็บป่วย
หลังจากนั้น 1 ชั่วโมง เช้ามา
ท่านก็ปกติ อาการอ่อนแอหายไปแล้ว
ส่วนผม
ปกติแล้ว ผมจะร้องไห้ เวลาดูภาพยนตร์ที่สะเทือนใจ
เห็นใครในภาพยนตร์ก็พาให้คิดถึงคุณแม่ และตนเอง
ร้องไห้บ่อยกว่าคุณแม่ แต่ก็ดีขึ้น เป็นการระบาย
จากความเครียดที่เห็นคุณแม่เจ็บป่วย

[วูบ]
การวูบหลับ เหมือนสับปะหงก
เคยเห็น ก็จะเห็นบ่อยขึ้นช่วงนี้
เช่นตอนเล่าเรื่องยายที่เสียไป เพราะท่านถามถึงประจำ
หรือเล่าเรื่องที่ผมเป็นลูก ไม่ใช่เพื่อน
ท่านก็ดูจะไม่ค่อยยอมรับ ทำให้ง่วงซึมเกิดขึ้นเร็วมาก
ประมาณ 6 - 7 เดือนก่อน
คุณแม่วูบจริง คือ วูบเป็นลมคาอ่างล้างหน้า
ต้องประคองมาที่เตียง นั่นเป็นครั้งเดียวที่วูบนานเป็นนาที
ส่วนวูบสัก 1 วินาที นี่ก็จะเป็นประจำ
เหมือนนั่ง ๆ อยู่ แล้วสับปะหงก จากนั้นสติก็คืนมา

[ทานขนมเก่งผิดปกติ]
พักนี้ ท่านบ่นติดปากว่าหิว
ไม่ได้ทานข้าวมา 3 วัน
คิดว่าน้า กับผม ไม่หาอะไรให้ทาน
ก็อยากออกไปหาขนมในครัวทานเอง
บางมื้อทานข้าวเต็มจานหมด ผลไม้ นม ensure
ขนมยูโร 2 ชิ้น ตามด้วยแคล็กเกอร์อีก 3 แผ่น
และสับปะรดชีทอีก 2 แผ่น
มีที่ชอบ คือ น้ำพริกกะปิ ชะอมทอด ปลาทู ผักนึ่ง ไข่
แต่บางมื้อก็ไม่ค่อยจะได้เลย
เตรียมกะละมังให้ท่านเททิ้ง หรือใส่ขยะไว้ เต็มทุกวัน
ขึ้นกับรายการอาหาร และอารมณ์อยากช่วงนั้น
ผมก็ว่าดีล่ะ ท่านอยากกินอะไรก็ไม่ได้ห้าม
หาให้เต็มที่ ที่ท่านทานได้

https://www.youtube.com/watch?v=emklHU_DzRw