 |
| คุณแม่กับผมในเหมืองแม่เมาะ |
[เริ่มต้นชีวิต]
บรรพบุรุษของยายปัน เป็นครอบครัวชาวนา
ทำนาหาเลี้ยงชีพ
แต่คุณแม่เป็นลูกสาวคนโตของพนักงานบริษัทน้ำตาล
เพราะตาหลินเป็นช่างหล่อ กับยายปันขึ้นหีบอ้อยให้โรงงานน้ำตาล
เกิดที่วังกะพี้ อุตรดิตถ์
ต่อมาย้ายมาโรงงานน้ำตาลเกาะคา ลำปาง ช่วงประถม 6
มีสวัสดิการอยู่ห้องแถวในโรงงาน
จนตาหลินเกษียณ
ก็ต้องออกมาหาซื้อที่สวน ปลูกบ้าน และเริ่มทำสวนที่บ้านผึ้ง
พอคุณแม่โตเป็นสาว ก็ผันตัวเองเป็นลูกชาวสวน
ก่อนจะไปเป็นสาวโรงงานน้ำตาล
และเป็นสาวเหมืองถ่านหินจนเกษียณ
[ช่วงเป็นสาว]
คุณแม่คงไม่ชอบทำสวนเท่าไร
เพราะตอนผมโตมา ไม่ค่อยเห็นคุณแม่เข้าสวน
ในสวน 2 ไร่ มีต้นไม้เยอะ ทั้งลำไย มะม่วง มะพร้าว
มีร่องน้ำ ต่อมาก็ขุดบ่อ เลี้ยงปลา แต่ถมบ่อไปล่ะ
หลังคุณแม่จบ ม.ศ.5
คุณแม่ก็ไปทำงานโรงงานน้ำตาลแป๊ปนึง
จากนั้นก็ถูกชวนไปทำที่การไฟฟ้าแม่เมาะ
แต่ต้องไปอยู่ที่นู่น
เพราะระยะทางไกลบ้านกว่า 50 กม.
สมัยนั้นเดินทางลำบากมาก
ผ่านถนนลูกรังหลายสิบกิโลทีเดียว
[ทำงานในเหมืองแม่เมาะ]
ชีวิตในเหมืองแม่เมาะ เค้าก็มีที่พักให้
จนพบพ่อสอาด เป็นนายช่างในเหมือง
ต่อมาก็มีผมตอนคุณแม่อายุ 26 ขวบ
คุณพ่อสอาดก็อายุราว 30 ขวบ
ตาหลินจากไปด้วยมะเร็งกระดูก
ในวันเผา คุณแม่ไม่ได้ไปงานศพ เพราะอยู่ไฟที่บ้านผึ้ง
ตอนเด็ก ๆ ผมไปโตในเหมืองแม่เมาะ
เพราะคุณพ่อมีบ้านพัก จำได้ว่าเป็นบ้าน 2 ชั้น
ช่วงที่ผมเป็นเด็กเล็ก มีคนในเหมืองมาเล่นด้วยบ่อย ๆ
เปลี่ยนพี่เลี้ยงไปหลายคน เห็นคุณแม่ว่าอย่างนั้น
ผมพอจำชีวิตในเหมืองได้ เพราะมีภาพ
คุณพ่อถ่ายภาพไว้เยอะ
ท่านชอบเล่นกล้องตั้งแต่เป็นนักศึกษาที่จุฬา
กล้องเก่าของท่านผมก็ยังเก็บไว้อยู่
ผมก็เคยเอาไปถ่ายรูปมาแล้ว
เป็นกล้องฟิล์มและมีซองหนังที่ดูดีมาก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น