 |
| เจ้าหลง มาเที่ยวบ้านผึ้งตอนเด็ก |
[นกขุนทอง]
คุณแม่ไม่ค่อยชอบเลี้ยงสัตว์
ในอดีต ที่บ้านเคยเลี้ยงนะ ที่จำได้ก็มี นกขุนทอง นกเขา
แต่ก็เป็นสัตว์ที่คุณแม่ไม่ได้ซื้อหามาเอง
คุณน้าซื้อมา หรือญาตินำเข้ามา อะไรทำนองนั้น
นกขุนทอง นี่เค้าพูดได้จริง ๆ นะ
พูดตามที่เราพูด เช่น สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ อะไรทำนองนี้
เมื่อเวลาผ่านไป นกเหล่านั้นก็ตายไป ตามอายุขัย
ตอนนั้นมีหลานน้อย ลูกคนแรกของน้าปุ๊
มาอยู่บ้านผึ้ง พักหนึ่ง
ชื่อ ขวัญตา ที่บ้านก็คลึกคลื้นกันใหญ่
ตอนนั้นน้องเค้าเล็กมาก พอโตขึ้นมาอีกหน่อย
น้าม็อกก็แยกออกไปช่วยเลี้ยงที่บ้านในเมือง
จำได้ว่าช่วงนั้นก็เลี้ยงนกหลายชนิด
คำที่นกขุนทองพูดได้ คำหนึ่งคือ ขวัญตา
ยังจำได้ติดหูอยู่เลย
[ไอ้แดง]
เคยเลี้ยงสุนัขไว้ตัวหนึ่ง
สมัยที่ผมยังเด็กมาก น่าจะเรียนอยู่ชั้นประถม
ที่จำได้ เพราะคุณยายปันตื่นมาแต่เช้า
หุงข้าวด้วยฟืน ด้วยเตาถ่าน
ในสวนมีต้นไม้เยอะ ตัดไม้มาทำฟืนบ่อยเลย
หุงข้าวก็เป็นแบบสะเด็ดน้ำ
เหมือนข้าวต้ม แต่ใช้ไม้ขัดฝาหม้อไว้
พอได้ที่ เม็ดพอง ก็รินน้ำออก
จากนั้นก็อังไฟต่ออีกสักพัก
น้ำข้าวนี่หละของดี เค้าว่าเป็นสุดยอดอาหาร
ทิ้งไปก็เสียดาย
คุณยาย จึงเอาน้ำข้าวไปให้สุนัข
สรุปว่า น้ำข้าวคืออาหารหลักของไอ้แดง
ผมเองได้รับหน้าที่เกี๋ยข้าวหมา (หมา = สุนัข)
ก็เป็นงานที่ไม่ชอบครับ เพราะสุนัขสมัยนั้นไม่ได้อาบน้ำปะแป้ง
ตัวสกปรกมอมแมม
เหม็นจากการไปคลุกดิน ท่องเที่ยวนอกบ้านเป็นประจำ
ได้เวลาอาหารนั่นหละ ก็จะกลับมา
ส่อยหางดิ๊ก ๆ ล้อมหน้าล้อมหลังผม ผู้ทำหน้าที่เกี๋ยข้าวหมา
น้ำข้าวอย่างเดียวไม่พอ อาหารเหลือกิน ที่ไม่เผ็ด
ก็จะคัดไปให้หมากิน กินแบบคนเรานี่หละ กระดูกงี้ของโปรด
แต่ละมื้อก็เต็มถ้วยเต็มชาม ไม่ค่อยน่าทานนะ
แต่สุนัขเลียชามมันแพลบ หมดถึงหยดสุดท้าย
[อาลัยสุดใจ]
ตอนที่ไอ้แดง แข็งตาย
เค้าว่ามันป่วยตายอยู่หน้าบ้าน
ลากศพมันไปฝังไว้ข้างห้องนอนของผมที่หน้าบ้าน
จำได้ว่า ผมก็ร้องไห้ เสียใจกับการจากไป คิดถึงด้วย
ตั้งแต่ไอ้แดงตายไป ไม่เคยเลี้ยงสุนัขที่บ้านผึ้งอีกเลย
และคุณน้าทุกคน ก็ไม่มีใครเลี้ยงสุนัข
ประหนึ่งว่าทุกคน เห็นปัญหา
คือ ไม่อยากเป็นภาระดูแล และไม่อยากเสียใจ
แต่ครอบครัวผมที่บ้านกล้วยไม้
กลับเลี้ยงสุนัขที่หลงมา ถูกทิ้งไว้ในตลาดตัวหนึ่ง
คงเพราะ ภรรยา กับลูก ๆ
ไม่มีประสบการณ์ที่ต้องเสียสุนัขแสนรัก
คุณแม่ ท่านเห็นเจ้าหลงก็คงจะไม่ชอบใจ
เพราะโตวันโตคืน เห่าเก่งด้วย
หลัง ๆ ท่านเอาเจ้าหลงไปฉีดยาวัคซีนประจำปี
มีสมุดพกประจำตัว ทำต่อเนื่องประมาณ 3 ปี
ก่อนท่านจะความจำเสื่อม
แล้วผมก็จัดการเรื่องฉีดยาหลง
คือ โทรตามหมอหมาเอง ผมไม่ฉีดเองหลอก
เพราะไม่เชี่ยว และหลงเองก็ไม่เชื่องซะด้วย
และแล้ว มิถุนายน 60 เจ้าหลงก็โดนรถชนตาย
ใส่ทะลัก นอนตายข้างถนน หลังเลิกเลี้ยงในกรงได้ครึ่งปี
หลงมีอายุประมาณ 6 ปีแล้ว โตมากแล้ว
ผมก็ฝังมันไว้ข้างทาง จุดที่ถูกรถชนตายนั้นหละ
การจากไปของหลง ผมไม่ได้เล่าให้คุณแม่ฟัง
เพราะช่วงที่หลงตาย
คุณแม่ลืมหมดแล้ว ทั้งลูก ทั้งหลาน และเจ้าหลง
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ท่านจำหลงได้
จำสุนัขแถวบ้านผึ้งที่เพื่อนบ้านมาเล่าให้ฟังว่าดุ
และ เล่าเชิงเปรียบเทียบ แสดงความเป็นห่วยบ่อย ๆ
ตอนนี้ท่านไม่พูดถึงเลย กับสุนัขที่ชื่อหลง
เพราะลืมแล้ว
 |
| ตรุษจีน เมื่อหลายปีก่อน |
ภาพเจ้าหลง
https://www.facebook.com/gthaiall/media_set?set=a.524003444300948.122638.100000738912455
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น