อาเจียนพุ่ง นอนกลัวไปเอง กลัวไปไกลถึงโลกหน้าเลย (๖๖.)

นอนหมดเรี่ยวแรงทีไร
ใจเผลอ
คิดถึงโลกหน้าทุกที

คำเตือน 

บันทึกนี้ ควรเปิดอ่านหลังทานข้าวเรียบร้อยแล้ว

เพราะจำกัดเวลาที่เหมาะสมในการอ่าน

เดี๋ยวจะว่าผมไม่แจ้งล่วงหน้า

และที่ผ่านมาเล่าเรื่องแม่เยอะ วันนี้ขอเล่าเรื่องตัวเองบ้าง

[หายใจไม่ทั่วท้อง]
ผมสนใจเรื่องจิต ทำใจให้สงบ
วันนี้จะบ่ายโมง หลังดื่มกาแฟม๊อคค่า
ร่างกายดูสงบผิดปกติ
จากนั่งอยู่ ก็ต้องนอน หายใจก็ไม่ทั่วท้อง
รู้สึกอัดอัด สมองก็เบรอเหมือนตอนเป็นลม
สมัยบริจาคเลือดที่เชียงใหม่ ตนนั้นก็เกือบวูบไป
นอนอยู่ ก็มองคุณแม่ไปด้วย
ผมก็บ่นว่าตนเองไม่ค่อยสบาย ขยับไม่ค่อยสะดวก
ก็จำไม่ได้นะครับ ว่าท่านตอบว่าไง
คงจะให้หายากินนั่นหละ
จากนั้นผมก็นอนสงบจิต ทำจิตให้สงบ
นึกถึงอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
คิดไป คิดมา ฟุ้งในหัว มโนไกลไปโลกหน้าเลย

[อาเจียนพุ่ง]
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิต ด้วยวัยใกล้เลขห้า
ที่อาเจียนพุ่ง (ในอดีต ห้ามพุ่งทันทุกครั้ง)
นอนมึนหัวอยู่ แล้วรู้สึกอยากเรอ
รู้ว่าเรอไปนี่เป็นเรอเปรี้ยวแน่นอน
พอลุกขึ้นนั่งบนพื้นกระเบื้องในตัวบ้าน
ก็ออกมาจากในกระเพาะ
แบบตอนเปิดก็อกน้ำเลย ไม่ได้อออยู่ที่คอนะครับ
พุ่งแรก ไม่ทันครับ เรียกว่าไม่ได้อะไรเลย
พุ่งที่สอง เริ่มตั้งสติได้
พุ่งที่สาม ใช้สองมือรับไว้ได้ทัน
จากนั้นก็ลุกวิ่งเข้าห้องน้ำ
อยู่ห้องน้ำ สบายใจครับ ปล่อยพุ่งลงอ่างล้างหน้า
จำได้ว่าอีก 3 - 5 พุ่ง
เป็นแกงแค เมื่อเช้า ผักเพียบ ทานเยอะด้วย
ตอนออกมา รู้เลยว่า ไม่ได้ย่อยอะไรเลย
หลังอาเจียนพุ่ง ก็ไปนั่งห้องน้ำ
ก็ท้องเสียครับ เสียจริงจัง แบบอาหารเป็นพิษ
ที่รู้เพราะหาอ่านในเน็ตครับ
เช้า 6.00 น. ตอนนี้ก็ 13.00 น. แล้ว
มากันเป็นใบ ๆ ทุกพุ่ง
หลังจากการตนเอง ทำความสะอาดหมดจด
ก็มานอนด้วยความสบายใจ ว่าหายล่ะ
นอนถึง 15.00 น.
มาแล้ว อาการเดิม พร้อมพุ่ง
ผมก็ไม่ได้ลองปล่อยเรอเปรี้ยวอีก รู้ล่ะ
วิ่งเข้าห้องน้ำ เหมือนรอบแรกครับ
อาเจียนเสร็จ ก็ท้องเสีย

[ดีขึ้น]
หลังจากอาเจียนรอบสอง อาการต่าง ๆ ดีขึ้น
ดื่มน้ำเยอะ ๆ ตั้งแต่รอบแรก ร่างกายสดชื่น
สมองไม่ซึมเหมือนตอนเที่ยง
หายใจทั่วท้อง เหมือนปกติ
ความรู้สึกหมดอาลัย หายไป กลับมามีกำลังวังชา
ปั่นจักรยานไปคุยกับเพื่อนบ้านได้ มีธุระครับ
เค้าก็ว่าเคยเป็นไวรัสลงกระเพาะ ติดเชื้อ อันตราย
ครั้งนั้นเป็นกันทั้งบ้าน เป็นหลายวัน
และอาการที่เค้าเป็น คือ ถ่ายหนักกัน จนห่วงเรื่องน้ำ
ผมก็ปั่นจักรยานไปหาน้าที่ปากซอย น้าก็บอกอันตราย
ไปซื้อน้ำเกลือแร่มา 2 ขวด
น้าให้ยาฆ่าแบคทีเรีย มา 1 เม็ด เพราะเหลือแค่นั้น
ผมก็จัดไปทั้ง 2 ขวด และอีก 1 เม็ด
ตอนนี้ก็ได้ยาธาตุน้ำขาวไปอีกช้อนหนึ่ง
สำรวจแล้ว น่าจะดีขึ้น เป็นลำดับ
พรุ่งนี้เช้า คงกินยาซ้ำอีกสักเม็ด
เพราะน้าบอกว่า 7-11 ก็มีขาย

พี่เส เรียกเจ้านี่ว่า ม๊อคค่า
กาแฟดำใส่โกโก้
ผมก็จัดบ่อยเลย

[จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว]
ผมกับแฟน จะคล้ายกัน
คือ จิตป่วย จะพากายป่วยไปด้วย
แยกไม่ออกว่า ไหนจิต ไหนกาย
เย็นวาน ผมเห็นเด็ก ๆ จะทานข้าวเย็น

ปีที่ผ่านมาทานกันได้ 2 - 3 มื้อ

แต่วันนี้ต้องไปทานงานเลี้ยง
ปกติแล้ว ผมไม่ทานข้าวเย็น
ยกเว้นว่า แฟนบอกว่าต้องทาน (ต่อหน้า)
เย็นวาน ผมเห็นทานข้าวกัน
ก็อยากทานจับใจ ท้องเริ่มปล่อยน้ำย่อย
แต่ก็ไม่ทาน
พอไปถึงงานเลี้ยง ก็ไม่ได้ทานอะไร
เลือกดื่มแต่น้ำหวาน ชิม 2 แบบ
ตีกันรึเปล่าก็ไม่รู้
หลังกลับมาบ้าน ก็รู้สึกท้องร้อง ไม่ดีไม่ดี
แต่ก็ไม่มีอาการอะไร หลับไปจนถึงเช้า
เช้ามา ก็กินแกงแค
แต่เช้านี้ทานมากกว่าปกติ มีกับข้าวเหลือเยอะ
มีทั้งแกงแค รสแซบ ถ้วยใหญ่พึ่งทำใหม่
ไก่ทอดค้างคืน ตำมะเขือค้างคืน
ของอร่อยที่ผมเห็นเมื่อวานนั่นหละ
ลูก ๆ บอกว่าไม่กิน จะกินไข่ดาว กับไข่เจียว
นั่น คือ มือสุดท้าย ก่อนอาเจียนพุ่ง
เพราะทานข้าวมือเดียว ถึงเรียกว่ามื้อสุดท้าย
ช่วงบ่ายเด็ก ๆ กลับบ้านในเวียง
ใจผมก็แป้วอีก คิดถึงมาก

"จิตป่วย พากายป่วยไปด้วย รึเปล่านะ"