คุณแม่เรียก มาเร็ว มาเดี๋ยว (๖๘.)



[เรียกอีกแล้ว]
นี่ก็จะเปิดภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2561 แล้ว
ดูแลคุณแม่มาได้ปีครึ่งแล้ว
พักนี้ .. คุณแม่อาการตื่นตัวทางสมองดีขึ้น
ตอบสนองทางอารมณ์ ในหลายช่วงเวลาดีขึ้นชัด
ปกติ ถ้านั่งดูทีวี นั่งชมนกชมไม้
แล้วผมนั่งห่างออกไปสัก 6 เมตร
คือ อยู่กันคนละุมุมห้อง
ก็จะร้องเรียกว่า มาเร็ว มาเดี๋ยว แล้วแต่อารมณ์
กำเมืองเปิ้นว่า "บะดิบ บะเดี่ยว"
พอมาถึง ก็ถามว่ามีอะไรเอ่ย
ท่านก็มองหน้า ยิ้ม แล้วตอบว่าไม่รู้ จำไม่ได้ละ
บางทีถามนำว่า เข้าห้องน้ำไหม
คำตอบคือ เข้าบ้าง ไม่เข้าบ้าง
สงสัยว่านั่งห่างออกไป 6 เมตร ข้างหน้าท่านจะไกลไป
และผมก็เร็วไม่ได้อย่างใจท่าน

[ดูแลคนเดียว]
เริ่มสงสัยว่าการดูแลคนเดียว
เหมือน home school
ที่มีครูคนเดียวสอนนักเรียนคนเดียวทุกวิชา
หรือนักเรียนพบครูคนเดียวทุกวิชา
ทั้งครูและนักเรียน ก็น่าจะอยากให้มีหลายคนเปลี่ยนหน้าบ้าง
ผมก็คงเป็นอย่างนั้น คุณแม่ก็เป็นอย่างนั้น
คุณน้า เพื่อนบ้าน หรือครอบครัวมาเยี่ยม
ท่านก็จะสดชื่น เหมือนตอนนั่งดูทีวีในเรื่องที่ชอบ
แต่ถ้าพาไปเยี่ยมคุณน้า กลับฮบกลับบ้านทุกครั้ง

[แต่ละวัน ตอบสนองต่างกัน]
ในแต่ละวัน จะมีอาการทางสมองต่างกันไป
คุณหมอ หรือพยาบาลที่มาเยี่ยมบ้าน
เคยถามว่า คุณแม่ฉุนเฉียวรึเปล่า
ระยะหลังนี้ มีบ่อยขึ้น
เจ็บร่างกายตามประสาผู้สูงอายุ
แต่ป่วยไม่พอไปหาหมอ เช่น
มีรอยครูดที่แขน ก็ใส่ยาแผลแดง
ปวดท้อง พอเข้าห้องน้ำก็หาย
ปวดหัว ปวดท้ายทอย นั่งดูทีวีนาน พอนอนก็หาย
อยากเดิน ก็ให้เดินรอบโต๊ะอาหารหนึ่งรอบ ก็เลิกบ่น

[ทานข้าวเอง]
ระยะหลัง การกลืนอาหารดีขึ้น
ผมปล่อยคุณแม่ ทานคนเดียว
หากอยู่ด้วย
ท่านจะคอยชำเรือง ด้วยความระแวง
เมื่อผมอยู่ในครัวตอนท่านทานข้าว
คุณแม่จะประหม่า ไม่กล้าคายอาหารที่ไม่ชอบ
สำหรับบางคำที่กลืนไม่ลง
บางวันยืนล้างจาน
ท่านก็จะหาจังหวะคายอาหาร
นั่นเป็นเหตุปล่อยให้ท่านนั่งทานอย่างใจเย็น
จะหมั่นมาแอบดูท่านอยู่บ่อย ๆ หรือรอท่านเรียก
และไปไหนไกลไม่ได้
ยกเว้นตอนเที่ยงที่จะไปตลาด
ต้องบอกท่านไว้ก่อน และฝากน้าเฝ้า ช่วยดูแล
แต่ละมื้ออาหารท่านก็ไม่รีบเร่ง ทานไป ก็แคะฟันไป
ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย

ความคิดเห็น