โชคดีที่กลับบ้านแล้วพบคนที่รัก (๗๘.)

[นั่งดูทีวีเป็นเพื่อนคุณแม่]
คุณแม่ล้มเมื่อปลายปี 59
นั่นก็มากกว่า 3 ปีแล้ว
ทุกวันนี้อาการคุณแม่ทรงตัวไม่ทรุดลงไปอีกแล้ว
อาการทางสมองก็ขึ้น ๆ ลง ๆ ในแต่ละวัน
วันนี้ถือว่าดี เพราะทานข้าวโจ๊กได้ปกติ
อาหารที่คุณแม่ชอบก็จะมีไม่กี่อย่าง
ต้องเลือกอย่างระวัง ไม่ให้ติดคอ
เลือกที่ชอบ เช่นไข่พะโล้ กับแกงเมือง
สุขภาพดี เพราะไม่มีความดันเบาหวาน
หน้าตาแจ่มใส ไม่มีปัญหาภายใน

[ไม่ติดเตียง]
ถ้าติดเตียงหมายถึงทิ้งตัว
ไร้เรี่ยวแรง แม้แต่จะนั่งล่ะก็
คุณแม่ไม่เป็นขั้นนั้น
ท่านยังมีกำลังแขนขาในระดับหนึ่ง
ที่จะนั่งจะทรงตัวได้แป๊ปนึง
ทำให้ทุกวันนี้ พาคุณแม่มานั่งเก้าอี้ดูทีวี
มานั่งชมนกชมไม้ได้อยู่
แต่ไม่พาไปเจอฝุ่นเจอแสงมากนัก
ออกในระแวกบ้านบ้าง เช้า ๆ จะดีกว่า
คุณแม่ติดรถเข็น ที่บ้านมีบันได ไปไหนลำบาก
ถ้าช่วยกันหลายคนก็จะ ok แต่คนเดียวไม่ได้

[ลูกสาวเปลี่ยนแพมเพิร์ทให้ผู้ป่วย]
ลูกสาวเล่าเรื่องฝึกในโรงพยาบาล
พบผู้ป่วยจำนวนมาก
หากอยู่ในโรงพยาบาลหรือบ้านพัก
ที่ไม่มีผู้ดูแลประกบ คอยพาลุก พานั่ง
ไปนู่น มานี่ พูดคุยด้วย
อาการคุณแม่คงเรียกว่า ติดเตียง ไปแล้ว
คุณแม่สุขภาพภายในแข็งแรง เพราะทานข้าวได้
พาลุกพานั่ง และผมพาท่านอาบน้ำทุกเช้า
แต่สมองที่ป่วยก็ยังทรงตัว ไม่ค่อยดี
นั่งรถเข็นได้มากกว่า 90% ก็ถือว่า ok แล้ว

[วิธีอาบน้ำ]
ช่วงปีครึ่งที่แล้ว
คุณแม่ยืนได้ด้วยขาข้างหนึ่ง
อีกข้างไม่แข็งแรง (หลายปีแล้ว)
เดี๋ยวนี้ยืนทรงตัวนาน ๆ ไม่ได้แล้ว
ต้องประคองกึ่งอุ้มเข้าห้องน้ำ
พาท่านนั่งเก้าอี้อาบน้ำที่มีพนักพิง
ก่อนอาบก็ถอดเสื้อกับแพมเพิร์ท
แล้วก็อาบน้ำสระผมให้ท่าน
จากนั้นเช็ดตัวสวมเสื้อมาที่รถเข็น
มาสวมแพมเพิร์ทที่รถเข็นสะดวกกว่า
เมื่อก่อนจะสวมตอนนอน ซึ่งสะดวกน้อยกว่า
พอสวมเสร็จ จะดึงขึ้นให้กระชับเหมือนกางเกง
เรื่องแผลกดทับจะคอยดูตลอด
 บางช่วงดูแดง ๆ ก็จะเริ่มกังวล
ซื้อแผ่นผ้าไว้ติดบ้านเลย ตอนนี้ไม่มีล่ะ
แผลกดทับน่ากลัว และต้องไม่เป็นอีก