วันแม่ ก็คิดถึงแม่ (๑๐๐)

 อยู่ดูแลคุณแม่หลายปีหลังท่านล้ม

เห็นท่านแล้ว ทำให้นึกถึงตัวเอง

และมนุษย์ทุกผู้ทุกนาม ไม่มีเว้น

ตามวัฏจักร เกิด แก่ เจ็บ ตาย

จำได้ว่าเขียนบันทึก #แม่ล้มผมก็ล้ม

ได้ 78 เรื่องเท่ากับอายุคุณแม่ 

ตอนท่านเสีย ท่านหลับไปอย่างสงบ

วันนี้วันแม่ ผ่านวันสูญเสียได้ 7 เดือน

ก็ยังคิดถึงท่าน

ไปนอนบ้านท่าน เตียงท่าน ห้องน้ำท่าน

โต๊ะอาหารท่าน ทีวีท่าน

เงินสลึงห้าสิบที่ท่าน

ให้ไปซื้อขนมที่โรงเรียนตอนเล็กก็ของท่าน

ชีวิตผมก็ของท่านที่ท่านให้มา

บันทึกที่เขียนเล่าไป

สักวันคงได้ หยิบมาทบทวน

ได้ระลึกนึกถึงเรื่องราวที่ไม่ง่ายเลย

สำหรับทั้งท่านและผม

บั้นปลายของมนุษย์ทุกคนจะเป็นอย่างไร

ก็สุดจะคาดเดา

เป็นเรื่องของสุขภาพ เรื่องโรคภัยไวรัส

ความแก่ชรา 

หรืออื่นใดอีกมากก็ต้องกันดูไป

ฝันนะ ว่าอายุสักร้อย

แล้วจะหลับลึก แล้วหลุดว๊าบ

ไปโผ่บนสวรรค์ วิมานฟ้า 

ที่ปกคลุมด้วยเมฆขาวใสแล้วพบท่านอีกครา