คิดถึงคุณแม่อีกล่ะ (๑๐๑)

เมื่อวานวันอาทิตย์ 3 ต.ค.64

มีเพื่อนโทรมาถามสารทุกข์สุกดิบ

ผมก็บอกไปว่า สุขภาพจิตดีขึ้น

เพราะเป็นวันที่มีกำลังใจดีขึ้น 

ที่ได้ทำอะไรที่บ้านไปเมื่อวาน

ลุกขึ้นมาเก็บของ เก็บผ้าออกจากกล่อง

ไปใส่ถุงอีกที 

เจอผ้าเช็ดตัวเกือบเต็มกล่องเลย

ชุดทำงานสวย ๆ อีกสองชุดก็เก็บไปแขวน

และเอาพัดลมไปซ่อมที่ร้าน เสียหลายเดือนล่ะ

ปกติไปบ้านสุดสัปดาห์ครั้งใด

ได้พบคุณน้า คุยกันเสร็จ 

ผมก็จะหมดเรี่ยวแรง เป็นแบบนี้มาหลายเดือน

นอนไปก่อนครึ่งวัน ซึมเป็นปกติเลย

เป็นมา 9 เดือนแล้ว

เห็นคุณน้าแข็งแรงก็ดีใจ 

น้า ๆ เค้าก็ห่วงกัน ถามถึงกันตลอด

ฝากของให้กัน ผมก็เหมือน kerry เลย

ปกติผมก็จะเขียนแบบนี้เสมอ ๆ

ระยะหลัง หาเรื่องคิดนู่นนี่แทน

ก็ทำให้คิดเรื่องอื่นแทน หายคิดถึงได้บ้าง

ชีวิตก็แบบนี้ สุขบ้าง เศร้าบ้าง 

ผมก็ยินดีที่จะอยู่กับความเศร้านี้ไปเรื่อย ๆ

ผมว่าเป็นธรรมดาของธรรมชาตินะ

เพราะนี่คือชีวิตธรรมดา ๆ

ที่สักวันก็คงไปเป็นเทวดาบนสวรรค์

แบบคุณพ่อคุณแม่ และผู้ใหญ่ที่ไปก่อน

ปล. ภาพนี้มีพระครูที่นับถือ ยกทีมมา

ท่านกรุณามาให้กำลังใจ ในเวลาสุดท้าย

ตอนคุณแม่ล้มใหม่ ๆ ท่านก็ยกทีมมาเยี่ยม

ขอบคุณมากครับ