จัดเก็บภาพเก่าให้เป็นระเบียบ พบนิสิตเด็กหอใน (๙๘.)

 จัดเก็บภาพเก่าให้เป็นระเบียบ พบนิสิตเด็กหอใน

(พ่อนี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง ๙๘.)

คุณแม่จากไปได้เจ็ดสัปดาห์แล้ว

กลับบ้าน เห็นบรรยาศเก่า ๆ ก็นั่งนอนซึม

พอมาเก็บข้าวของก็พบภาพคุณพ่อ

เวลาอายุมากขึ้นก็มักจะหยิบ

เรื่องราวเก่า ๆ มารื้อฟื้น ทบทวน ให้คิดถึง

ผมก็อยากเจริญรอยตามท่านมาแต่เด็ก

ท่านเป็นนิสิตอยู่หอชายในมหาวิทยาลัย

ในนั้นก็คงมีระบบระเบียบ ที่เรียก sotus

ผมเคยหยิบหนังสือ sotus มาอ่านตั้งแต่ประถมแล้ว

เพราะท่านชอบสะสมหนังสือ มีเต็มบ้าน

นี่ผมก็ยังตัดใจทิ้งไม่ลง หยิบทิ้ง หยิบคืนตลอด

ของผมเองก็กองเต็มบ้าน แยกโซนกัน

จากภาพ

คิดว่าถ่ายตอนอยู่หอ ท่านคงทำกิจกรรม

ถึงได้เป็นรองหัวหน้าหอ ท่านเข้าสังคมเก่ง

สิ่งที่ท่านชื่นชอบ ที่เป็นงานอดิเรก

คือ การถ่ายภาพ และเล่นกีฬา

ผมยังเคยใช้กล้องฟิล์มของท่านเลย

ถ่ายได้ไม่กี่ม้วนก็ต้องเปลี่ยนไปใช้กล้องคุณแม่

เพราะคมชัดกว่ากันเยอะ

ต่างกันไปตามกาลเวลาต

ภาพเก่า ๆ ที่คุณพ่อเคยถ่ายก็ยังไม่ไปไหน

เก็บไว้ มุมไหนมุมหนึ่งของบ้านเป็นแน่แท้

ด้านหลังดูเหมือนหอพัก

ที่มีระเบียง มีหน้าต่าง ดูโลง ๆ ไม่น่าใช่ห้องเรียน

สมัยนั้นมี uniform 

สมัยก่อนนิสิตนักศึกษาจะมีชุดฟอร์ม

ผู้ใส่ก็จะภูมิใจว่าเรียนที่นั่นที่นี่ 

ไปไหนไปกันเป็นทีม สวมชุดทีม

สมัยเรียนผมเองก็มีครับ เป็นชุดสูทสีกรม

กางเกงสีเทา ใช้ผ้าที่มหาวิทยาลัยจัดให้

ของคุณพ่อดูดีกว่าผมเยอะ 

ท่านเป็นชุดขาว ในหอน่าจะมีหลายคณะ

เพราะแถบสีที่คอต่างกัน

ผมอายุก็มากขึ้น ก็มักจะบ่น นู่นนี่

ถึงคนที่ผมรักเสมอ ๆ

บันทึกเก็บไว้อ่านในวันที่ผมอาจจำอะไรไม่ค่อยได้

ซึ่งจะคืบคลานเข้ามาในอนาคตอันใกล้

ปล. ผมก็มักหนุนใจให้นิสิตเขียนบันทึก

เล่าถึงความทรงจำที่สวยงามเสมอ

ก่อนเวลาจะล่วงเลย แล้วจำอะไรไม่ได้