เข็มทิศชีวิต โดย ฐิตินาถ ณ พัทลุง

เข็มทิศชีวิต โดย ฐิตินาถ ณ พัทลุง

ฟังคุณฐิตินาถ ณ พัทลุง (อ้อย) แล้วรู้สึกดี
เคยฟังแล้ว ตั้งแต่ยังไม่ทุกข์มากมายอะไร
ยิ่งฟังตอนมีทุกข์ ก็ยิ่งรู้สึกดีขึ้น ผ่อนคลาย ปล่อยวางได้บ้าง
เค้าเล่าถึงความทุกข์ แบ่งปัน และทำให้ผ่อนคลาย
มีหลายตอน ฟังแล้วทำให้เห็นอะไรได้จริง ในแบบที่อยากเห็น
คงเพราะรู้สึกว่าตรงกับตัวเรานั่นเอง

1:00 พูดถึงคนดี คนดีดี แต่คนดีไม่เคยถวายกิเลส หรือใจร้าย ๆ
2:00 คนดี ๆ พอล้มละลาย ป่วยมะเร็ง ก็ทุกข์ซะจนเอาชีวิตไม่รอด
จึงต้องปฏิบัติธรรม เพราะไม่ทำชั่ว ทำแต่ความดียังไม่พอ
ยังต้องพัฒนาใจ ชำระจิต
เพราะตอนโกรธ โลภ มันทำร้ายใจเราเอง
3:00 เรารู้จักตัวเองมาทั้งชีวิต จริง ๆ แล้วเรารู้จักตัวเองน้อยมาก
4:12 สูญเสียทุกอย่าง ใครมาให้กำลังใจอย่างไรก็ไม่ฟัง ไม่เข้าใจ
5:00 ทุกอย่างที่เรารัก ดูแล และมี จะดูแลดีอย่างไร
ไม่แน่เลยว่าเค้าจะอยู่กับเราตลอดไป ทั้งงาน ลูก ทรัพย์สมบัติ
5:40 สามีลูกเสียชีวิตแล้ว เหมือนโลกดับลงไปตรงนั้นเลย
6:15 สงสารสามี ก่อนเค้าจากไป และรู้ตัว เค้าจะห่วงคนข้างหลังแค่ไหน
7:15 ชีวิตที่เราเคยมั่นใจว่า เราดีมีสติปัญญา ดูแลตัวเองได้
มันไม่แน่เสมอไป เพราะเวลาทุกข์เข้ามา จะเข้ามาพร้อมกันทุกอย่าง
เหมือนจะให้เราตายลงไปตรงนั้น
8:00 แม่หาเมล็ดผักกาด จากบ้านที่ไม่เคยมีคนตาย เพื่อชุบชีวิตลูก
8:45 คนอื่นสูญเสีย สงสารเค้าเล็กน้อย
แต่ถ้าเราสูญเสียเอง อกหักเอง เรากลับทุกข์ซะจนคิดไม่ออก
ว่าทำไมทุกข์ได้ขนาดนั้น
9:40 ปฏิบัติธรรมเพื่อยึดถือคำว่า ตัวเรา ของเรา ให้น้อยลง
11:00 ตัวเราโง่จริง แต่ละอย่างจบตั้งนาน แต่เราเก็บมาเปิดซ้ำแล้วซ้ำอีก
เหมือนคนเค้าแทงเราครั้งเดียว แต่เราเอามาแทงตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก
12:00 อ๋อ ทุกข์นี้เกิดจากความคิดของเรา ที่ทำร้ายเราเอง
13:00 ทำไมเราปล่อยใจเรา ให้คลุกเคล้ากับสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์
14:00 ในขณะปวดหนอ ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตทั้งชีวิต
ตรงนั้นเอง ความปวดก็อยู่ตรงนั้น ใจก็ส่วนใจ ไม่จำเป็นต้องเอาปวดมาไว้ในใจ
15:00 ปัญหา ไม่ว่าใหญ่แค่ไหน ถึงเวลาก็จะผ่านไป
15:40 กำหนดรู้ในปัจจุบัน ทุกข์ขึ้นมา ก็กำหนด ทุกข์หนอ ทุกข์หนอ
16:30 ใจเป็นมือ ทุกข์เป็นก้อนหนาม ต่อไปก็แบมือ คว่ำมือ ทุกข์ก็จะหลุดไป
17:30 ความรู้ทางโลก เรียนมามากมาย ถึงเวลาช่วยอะไรเราไม่ได้เลย
18:00 การปฏิบัติ มาดูแค่ 2 อย่าง คือ ดูกาย กับ ดูใจ ตามกายและใจของเรา
18:40 เอาสติ ไปรับรู้ ตามรู้อยู่ตลอดเวลา พอรู้ตัวก็จะรู้ธรรมชาติ
19:30 มีขึ้นแล้วหายไป เรารักแล้วเค้าไม่รัก รวยแล้วจน ก็รับไม่ได้
20:30 พอเอาเข้าจริง ๆ เราตามรู้ตัวเองได้น้อยมากเลย
20:40 4 เทคนิค คือ ทำช้าจะเห็นกระบวนการ รู้ให้ทันปัจจุบัน
กำหนดให้ติดต่อต่อเนื่อง เอาใจไประลึกรู้
31:00 โกรธแฟน ถ้าแฟนไม่มาง้อ ลงจากเวทีโกรธไม่ได้
ชีวิตเราต้องอิงกับของนอกตัว อิงกับคนอื่นมากมายขนาดนั้นเลยเหรอ
ถึงไม่มี เราก็อยู่ได้ ดับความรู้สึกให้ใจสงบได้ด้วยใจตัวเอง
32:30 ในหัวเรามีความคิดต่าง ๆ เกิดขึ้นตลอดเวลา
แป๊ปเดียวหายไปแล้ว ถ้าไม่เติมเชื้อให้มัน
แล้วทำไมต้องปล่อยความคิดพาเราไปทำอะไรให้เสียใจ
33:30 อยู่ข้างนอก หนีความจริงตลอดเวลา
เบื่ออะไร ทุกข์อะไร ก็หนี ไม่เคยยอมรับได้เลย
การปฏิบัติ และเฝ้าดู
ทำให้เห็นความทุกข์ และอยู่ได้โดยใจไม่ต้องทุกข์ด้วย
36:30 วางไม่ลง เหมือนหนอนในกองอึ
ช่วยหยิบหนอนออก แต่หนอนคลานกลับเข้ากองอึไป
38:00 ทุกวันนี้ ต่อสู้เพื่อสิ่งที่ไม่มีสาระเอาซะเลย
40:40 ชีวิตเรา เสียดายอดีต และห่วงอนาคต
ไม่มีกำลังไปช่วยตัวเองได้ ทุกวันให้อาหารกาย แต่ไม่เคยให้อาหารใจ
43:43 ออกไปแล้ว ไม่โลภ ไม่โกรธ ไม่หลง เลยรึเปล่า
แต่สิ่งที่ต่าง คือ รู้เท่าทัน และติดเบรคให้อารมณ์ได้ รู้สึกหนอ
44:30 เค้าก็ทำตามกิเลสเค้า เราก็ทำตามกิเลสเรา จะบังคับทุกอย่างรอบตัว
46:30 เราเหมือนคนที่หวานพืชลงไปในแปลงชีวิตเรา
เลือกได้จะหว่านหนาม หรือเมล็ดพันธุ์ที่ดี ๆ
48:50 ตัวเรารู้ว่าทั้งรู้ว่าอะไรผิดอะไรถูก
แต่ไม่มีกำลังพอ ที่จะช่วยให้ตัวเองทำสิ่งที่ถูกได้
50:00 รู้ว่าทุกข์ ดับได้ด้วยใจตัวเอง
ไม่งั้นจะเอาใจไปฝากไว้กับของนอกตัวตลอดเวลา
52:00 ประโยชน์ของการปฏิบัติ จะได้ไม่ล้มละลายทางใจ
53:00 โลกในหมู่ดาว โลกเหมือนน้ำคลำ เราเหมือนเชื้อโรคตัวเล็ก
ที่บังอาจคิดว่าฉลาด ใครมาบอกอะไรก็ไม่เชื่อ คิดว่ารู้ทุกอย่างในโลก
56:00 เช้าวันที่แปด มาถึงเร็วกว่าที่คิด เหมือนวันตายของเรา
แต่ลมหายใจสุดท้ายของเรามาถึงแน่ ๆ เร็วกว่าที่เราคิด
57:30 เวลาที่เราจะตาย ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเราเอง
เค้าหามเราไปฝัง ไปเผา นอนของเราคนเดียว เหมือนท่อนไม้ที่เค้าทิ้งไว้
59:10 เราบังคับธรรมชาติไม่ได้ แต่เราฝึก
เพื่อยกใจเราให้พ้นจากความทุกข์ของการเปลี่ยนแปลงได้