ฝึกปล่อยวางคำถามของคุณแม่ (๒๕.)

ท่านชอบมาก อยากได้ที่กันผีได้

[คำถามที่ผมตอบไม่ได้]
หลายคำถามที่คุณแม่ถามมา
แล้วตอบไม่ได้ เพราะตอบไปก็ถูกโกรธ
หาว่าผมโกหก หาว่าผมพูดไปเรื่อย
ที่ผ่านมาต้องบ่ายเบี่ยง ให้น้าช่วยกันตอบ
บางท่านก็พูดตรง บางท่านก็เลี่ยงไม่ตอบ
แต่หลายคำถามจะวนกลับมาหาผม
ต้องการคำตอบ และถามซ้ำหลายครั้ง
ก่อนหน้านี้
พยายามตอบคำถาม หรือเฉไฉไป
ก็ได้ผลบ้าง ไม่ได้บ้าง
เช่น คุณตาคุณยายไปไหน
ก็ตอบว่าติดงาน ยังไม่กลับ พรุ่งนี้กลับ

[คำถามช่วงบ่าย 3]
แต่ละวันก็มีกิจกรรมหลัก คือ ทานข้าว 3 เวลา
ไม่ง่ายเลย ลุ้นกันมื้อต่อมื้อ
เพราะคุณแม่ทานยาก และเลือกมากทุกมื้อ
ผ่านข้าวเช้า ก็พาดูทีวี นอนเล่น เข้าสวน หรือนั่งคุยกัน
ผ่านข้าวเที่ยง ก็หาอะไรให้ท่านทำเพลิน ๆ
จนถึงบ่าย 3 ท่านขอเข้านอนก็จะลืมตาคิดนู่นนี่
หลายวันที่ผ่านมา
ท่านจะสรรหาคำถามที่ยากจะตอบ
เช่น เอกสารหายไป ตามหา อยากได้มากมาย
แต่ไม่รู้ว่าเอกสารนั้นคืออะไร เป็นต้น
ขอเดินทางไปยังที่ต่าง ๆ ในอดีต มีเหตุผลสำคัญ
ซึ่งสถานที่นั้นไม่มีแล้วในปัจจุบัน
อยากพบคนนู้น คนนั้น
แล้วถามเรื่องที่เค้าจะตอบกันไม่ได้
มีเรื่องคาใจท่านเยอะ
บ่าย 3 เป็นเวลาว่างให้ท่านได้คิด
และเป็นเวลาที่ผมพบคำถามที่ตอบไม่ได้อยู่เสมอ

[พบวิธีตอบคำถาม]
วันนี้ก็บ่นกับท่าน เปิดใจตรง ๆ กันเลย
ว่า ผมไม่สบายใจที่ท่านถามคำถามที่ตอบไม่ได้
ท่านบอกว่า "ตอบไม่ได้ก็ไม่ต้องตอบสิ"
อึ้ม ฟังมีหลักการขึ้นมาเลย
แล้วนึกได้ว่า การพูดถึงอาการเจ็บป่วยของท่าน
แล้วขอให้ท่านหยุดตั้งคำถาม
เป็นวิธีที่ได้ผล
วันนี้ใช้วิธีการเล่าถึงความเจ็บป่วยที่ผมเป็นห่วง
สวนกลับคำถามของท่านไปทันควัน
ทำให้ท่านหยุดตั้งคำถามต่อ และขอให้ท่านพักผ่อน
คลายความยึดติดในคำถาม ด้วยการนอน ปล่อยวาง
จะได้ไม่เจ็บป่วย ไปกว่าเดิม
สรุปว่าวันนี้ได้ผลกับวิธีนี้ครับ ท่านฟัง และเงียบไป
จากนั้นก็เปิดธรรมะให้ท่านฟัง
เป็นของหลวงพ่อปราโมทย์
เรื่อง "การฝึกจิตฝึกใจจนปล่อยวางจิต"
ต่อไปคงต้องหาเปิดบ่อย ๆ แล้ว