ถ่ายหนัก ถ่ายเบา ก็เรา นายพยาบาล (๕.)

[นายพยาบาล]
วันนี้นึกขึ้นได้ว่า ตนเองเปลี่ยนบทบาทจากอาจารย์
ไปเป็น "นายพยาบาล" เต็มตัว .. ซะแล้ว
จะหยิกให้สะดุ้งตื่นอย่างไร ก็คงไม่เป็นผล เพราะไม่ได้หลับ
แฟนทักว่าอายุถึงวัยที่เข้าปีชงแล้วนะ
สงสัยจะเป็นปีที่ไม่ดีเอาซะจริง ๆ
พักนี้ขาคุณแม่แข็งแรงขึ้นมาก ข้อสะโพกติดกันดีแล้ว
แต่การเดินไม่เต็มเท้าก็ยังเหมือนเดิม และบ่นว่าเจ็บประจำเลย
เดิมทีคุณแม่ก็เดินไม่เต็มเท้าอยู่แล้ว
จากปัญหาอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน ยังมีปัญหาเหมือนเดิม
พอคุณแม่รู้ตัวว่าทรงตัวได้บ้าง ก็เริ่มอยากเดิน และนู่นนั่นนี่
หลายครั้งที่มีสติ ก็จะแอบเดินระหว่างเก้าอี้ มักจะไม่ล้ม
เคยแอบเดินเองจนที่ผ่านมาล้มไป 3 ครั้ง จับไม่ทัน
โชคดีไม่มีอะไรหักอีก จึงเพิ่มการดูแลใกล้ชิดมากขึ้น
หวังว่าจะไม่มีครั้งที่ 4
ส่วนที่ล้มในที่นอน นั่ง ๆ แล้วเซล้ม อันนี้ไม่ได้นับ
เพราะเห็นนั่งล้มในที่นอนประจำเลย แอบส่องตลอด

[ถ่ายเบา]
จากการที่ขาไม่แข็งแรง
จึงควบคุมการลุก และนั่งได้ไม่ดี
จะลุกจากที่นอนที่วางบนพื้น ยังทำไม่ได้ (เอาเตียงออกแล้ว)
การนั่งโถชักโครก ยังลุกเองไม่ได้ เพราะไม่มีที่จับ
เข้าห้องน้ำจึงต้องให้นายพยาบาลคอยช่วยพยุง
การถ่ายเบาเวลากลางคืนนั้น เปลี่ยนเวลาอยู่เรื่อย
ตอนนี้กำหนดว่าประมาณตี 3 จะเป็นเวลาถ่ายเบา
จะใช้กระโถนให้คุณแม่นั่ง บนที่นอนก็สะดวก
มีคุณน้าคอยช่วยเรื่องขยับกระโถน กับเตรียมกระดาษชำระ
เนื่องจากดึกมาก ไม่ได้สติ จึงพาเข้าห้องน้ำไม่ได้
แต่ถ้าท่านเรียกให้ไปหา เพื่อไปถ่าย ท่านจะมีสติ พยุงเดินได้
จึงพาเข้าห้องน้ำได้ทุกครั้ง
หลัง ๆ มาไม่มีปัญหาเรื่องรดที่นอน
เพราะท่านบอกได้ว่าปวด และควบคุมดีขึ้นกว่าช่วงเดือนแรก
ช่วงกลางวัน ก็จะถามท่านเสมอ
ตั้งเวลาไว้ทุก 2 ชั่วโมง ที่จะต้องพาท่านเข้าห้องน้ำ
คือ ก่อนทานข้าว และหลังทานข้าวทุกมื้อ
ช่วงหน้าหนาวจะเข้าห้องน้ำถี่ขึ้น ผมเองก็ถี่เหมือนกัน

[ถ่ายหนัก]
เป็นปัญหาหนักอก หนักใจ บ่อยครั้ง
เพราะผลข้างเคียงของการไม่ถ่ายเลย เป็นเรื่องที่ต้องวิตกกังวล
มีครั้งหนึ่ง คุณแม่ไม่ยอมถ่ายหนัก ถามไปก็บอกว่าถ่ายมาก้อนเล็ก
ทีแรกก็คิดว่า ออกมาเหมือนกัน พอไปล้างก้นให้ก็ไม่เห็นมีอะไร
จึงให้ท่านกินมะขามแขก แล้วท่านก็ปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ
แต่ไม่ออก ท่านบอกว่าคาก้น ล้วงดูก็พบว่าแข็งมาก
ค่อย ๆ แคะ ออกไปทีละก้อน เหมือนก้อนดินเหนียว
ผ่านไปอีก 1 วัน ก็ไม่มีทีท่าว่าจะระบายออกมาหมด
ไปซื้อที่สวนทวาร ลูกละ 10 บาท ฉีดเข้าไปที่รูก้น
คราวนี้พากันออกมาหมด และเข้าห้องน้ำบ่อยในวันนั้น
ต่อไปก็เรียนรู้แล้วว่า
ต้องตั้งเวลาให้ท่านทานมะขามแขกช่วยขับถ่ายให้ดีขึ้น
ที่ผ่านมาทานผลไม้ทุกมื้อ เน้นส้ม กับกล้วย
หวังให้เป็นตามกลไกธรรมชาติ ก็ไม่เป็นผล
ตั้งแต่หลังผ่าตัดมา คุณแม่ท้องผูกมาตลอด
คาดว่าสมองที่เสื่อมจากทั้งอัลไซเมอร์ และพาร์กินสัน รุมเร้า
จนทำให้ควบคุมการขับถ่ายได้ไม่ดีนัก
ผมเองขับถ่ายทุกวัน ขาดวันหนึ่งก็วิตกแล้ว
เพราะเคยมีมูกเลือด ตอนนั้นโชคดีที่เป็นแค่ 1 - 2 วันก็หายไป
ไม่งั้นก็คงต้องไปให้หมอส่องกล้องเป็นแน่
กลับมานึกถึงคุณแม่ ที่มีอาการท้องผูก
อาจทำให้เป็นริดสีดวงได้ ก็ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย

กลุ่มในเฟสบุ๊ค แบบสาธารณะ เกี่ยวกับผู้สูงอายุ
https://www.facebook.com/groups/olderperson/