ขอบคุณเพื่อนที่แบ่งปันปัญหาผู้สูงอายุของที่บ้านให้ฟัง (๑๑.)

[วันนี้ไปหาหมอหลังเพิ่มยา]
หลังคุณหมอให้ยาอัลไซเมอร์แรงขึ้นเป็นสองเท่า
ก็กลับไปหาคุณหมออีกครั้ง ตามนัด ทุก 2 - 3 สัปดาห์
ทุกครั้งที่ไป ก็จะเล่าความคืบหน้าของโรคให้คุณหมอฟัง
ที่ลำปางมีคุณหมอเฉพาะทางที่ยังสาว
เปิดคลินิกโรคนี้อยู่คนเดียว ทุกคนต้องไปที่นี่ นอกเวลาราชการ
ผมรู้สึกโชคดีนะที่มีทางเลือก และเป็นโชคของชาวลำปาง
เอ่ยชื่อท่านกับคนที่เคยมีปัญหาเรื่อง "สมอง" .. รู้จักทุกคน
ตอนเพิ่มยา ,, คุณแม่ก็จะเวียนหัว เหงื่อออก อาเจียน
คุณหมอก็ให้ยากแก้อาเจียนมาด้วย
คุณแม่อาเจียน เหงื่อออกหนักอยู่ 2 วัน จากนั้นก็ชิน ไม่เมาล่ะ
ไม่หนักเท่า 2 วันแรก ที่นอนไม่หลับจากสี่ทุ่มถึงตีสาม
แต่อาการหลงลืมของคุณแม่หนักกว่าเดิม
เพิ่มขึ้นเป็นลำดับ น่าจะมาจากพาร์กินสันที่แรงขึ้น
คุณหมอบอกว่า เพราะ อัลไซเมอร์ มาพร้อมพาร์กินสัน
ไม่แน่ใจว่าอันไหนมาก่อน และพาอีกโรคมาด้วย
ตอนแรกมีอาการของอัลไซเมอร์ มาเห็นพาร์กินสันทีหลัง
เห็นตอนที่พาไปโรงพยาบาล ได้ประมาณหนึ่งปี
แล้วหมอให้ยามารอบละหลายเดือนนั่นหละ

[อัลไซเมอร์ไม่น่าห่วง]
อัลไซเมอร์ คือ การลืมจากสมองฝ่อ จะลืมไปถึงไหนไม่ทราบ
ตอนนี้ก็ลืมญาติพี่น้อง ลืมผม ลืมว่าตากับยายเสียไปได้ 40 ปีแล้ว
คุณหมอทักว่า ผมเหมือนคุณพ่อรึเปล่า
มานั่งคิดดู ผมกับคุณพ่อเมื่อ 20 ปีก่อน เหมือนกันเดี้ย
หน้าผอมแห้ง ผมขาว อายุที่พ่อเสียก็ใกล้ผมตอนนี้ เหมือนกันเยอะ
การลืมของคุณแม่ไม่ได้ถาวร เป็นชั่วครั้งชั่วคราว
บางวันก็ถามถึงตากับยาย ที่เสียไปตั้งแต่ผมเกิด
บางวันก็จำได้ว่าผมเป็นลูก เพราะเคยถามว่าลูกหายไปไหน ก็ตอบได้
บางวันก็ลืมว่าบ้านที่อยู่เป็นบ้านตนเอง
บางวันก็จะเข้าโรงงานน้ำตาล ไปหาตา คิดว่าตาอยู่ในโรงงาน
บางวันอยากเดินไปในครัว บอกว่าตั้งแต่มาอยู่ไม่เคยเข้าครัว
การลืมนั้น ถ้ามีคนดูแลใกล้ชิด ตามประกบตลอด
ก็ไม่อันตรายมากไปกว่านี้ จากที่เห็นในปัจจุบัน
อาการที่น่าเป็นห่วงตอนนี้ คือ "พาร์กินสัน" กับ "เซล้ม"
เพราะระบบการกลืน การเดิน มีปัญหามาตั้งแต่หลังผ่าตัด
ระบบขับถ่ายเริ่มมีปัญหา กำลังลุ้นกันทุกวัน มาพร้อมวิตกจริต

[ที่น่าห่วงคือหลังจากนี้]
เวลาฟังเพื่อนแบ่งปันปัญหาให้ฟัง
ทำให้ต้องตระหนักและกลับมามองคุณแม่อยู่เสมอ
เป็นบทเรียนที่ทรงค่ายิ่ง
จากการแลกเปลี่ยนกับเพื่อน ๆ จะไม่ลืมเลย
ส่วนใหญ่เพื่อน ๆ จะเล่าปัญหาสู่กันฟัง
มักเป็นตอนที่ติดเตียง ให้อาหารทางสายยาง
การติดเชื้อในกระแสเลือด แผลกดทับ การพลิกตัวบนที่นอนเจล
ค่าใช้จ่าย การจัดคนดูแล ปัญหาทางอารมณ์ ผู้ดูแลที่ไม่ใส่ใจ
และโรคอื่นที่เป็นร่วมกับอัลไซเมอร์ .. จนอาจทำให้เสียชีวิตในที่สุด
ตอนนี้คุณแม่เป็นเพียงอัลไซเมอร์กับพาร์กินสัน
หากไม่อยู่ดูแล 24 ชั่วโมง ท่านล้มแน่
เพราะทุกวันนี้ ท่านก็พยายามลุกเดิน โดยไม่กลัวการล้ม
ทุกวันนี้ก็เกือบจะล้มวันเว้นวันอยู่แล้ว เผลอไม่ได้
ปัญหาใหญ่ที่สุดที่ผมกังวล คือ ถ้าล้มอีกจนกระดูกหัก
ต้องเข้าโรงพยาบาล ต้องเข้าเฝือก
ท่านแกะเฝือกออกแน่ และไม่ฟังเหตุผล
ดื้อเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดกับโรคนี้
ท่านเคยแกะเฝือกในส่วนที่กระดูกหักมาก่อนหน้านี้
ด้วยเหตุว่า รำคาญ และหากเป็นแผลใด ๆ อีก
ท่านก็พร้อมจะแกะทุกอย่างที่ทำให้รำคาญ แกะมาแล้ว
นั่นก็น่ากลัวเป็นด่านแรก ก่อนที่โรคน่ากลัวต่าง ๆ จะตามมา
จึงต้องดูแลไม่ให้ล้ม ให้ท่านมีความสุข และเชื่อฟังผมให้มากที่สุด


กลุ่มในเฟสบุ๊ค แบบสาธารณะ เกี่ยวกับผู้สูงอายุ
https://www.facebook.com/groups/olderperson/