ในยามที่มีทุกข์
ก็มีเพื่อนกัลยาณมิตร จากวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง
มาเยี่ยมถึงที่บ้าน มาให้กำลังใจ ผูกข้อมือให้คุณแม่ด้วย
เวลาท้อ ก็นึกถึงกำลังใจ ให้ลุกขึ้นเดินต่อไป
ยังจำได้เสมอ
ที่เพื่อน ๆ ในเฟสบอกว่า "สู้ ๆ นะ"
ก็ตั้งใจจะสู้ ตราบที่ผมและคุณแม่ยังมีลมหายใจ
เพราะรู้ว่า "โรคภัยไข้เจ็บเป็นธรรมดาที่ทุกคนต้องพบ"
24 มกราคม 2560
ปล. คุณแม่ถามผมภายหลังว่า สายสินที่มือกันอะไร
กันผีด้วยรึเปล่า ระยะหลังท่านกลัวผีเหมือนกัน
ผมก็บอกว่า "กันสิ กันโรคภัยด้วย"
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น